MALAMIG NA PASKO 2011

Ika-walong pasko without Mom and first Christmas without Nanay (Lola). Few reasons why I don't want spending Christmas at my real home with family kasi it makes me more sad, thinking na wala na ang mga pinaka-importanteng tao sa buhay ko. Err, drama! :( Tapos second christmas na din ata without Kids, kasi nakasanayan ko na rin na 2 consecutive years eh, I spent Christmas and New year with the Camaya's. Malungkot na wala ang mga ilan sa mga taong alam kong mas lalong makapagpapasaya ng Pasko pero katulad nga ng palaging nababanggit sa mga lumang panakula eh, "Ganun talaga, wala tayong magagawa!" hahaha. Kaya naman nating maghanap ng kasiyahan sa mga panahong katulad nito :)

Ang dami ko na rin nasamahang pamilya sa walong taon ng pagmamalamyerda ko sa mundo ng mag-isa. Ang mga Camaya, ang mga Talacay, ang mga Delfin, ngayon naman ang mga Pimpinio. Nakuha ko na rin mag-Pasko mag-isa literal. Hindi dahil sa emo ako pero minsan inaatake lang talaga ko ng ayoko ng magulo hahaha. Ang labo, gusto ko lang ma-try ang Pasko mag-isa noon at hindi naman talaga masaya kaya hindi ko na uulitin hahaha. Depressed lang ata ako last year, ganun.

Well, ang dami ko nang naging pamilya at nakakatuwang isipin na maraming gustong umampon sa'kin pag-Pasko :))) Pressured lang minsan kasi hindi ko tuloy alam kung kaninong pamilya ako magse-spend ng holiday haha. Pero dahil sa naturingan naman akong palaboy eh nasa akin pa rin ang desisyon kung saan ko gusto i-spend ang mga okasyon na dumadaan sa isang buong taon. Sa superclose, sa hindi masyadong ka-close, minsan basta may kasama lang ako okay na ko. Hindi naman ako choosy.

Do not pity me, please don't... please!!! Masaya naman ako sa pagfa-family hopping ko. Hindi lang naman siguro ako ang nag-iisang kakilala mo na gumagawa ng ganito. Masyado na lang siguro akong nasanay mag-isa, at sa pagiging mag-isa minsan mas dun ako mas nagiging kalma at masaya. Hindi dahil sa selfish ako pero ito ata ang tinatawag nilang stage kung saan hinahanap mo pa rin ang sarili mo. Err, drama na naman?!

Anyway, inaabot na kami kanina ng midnight sa bus papunta dito sa Baguio. Habang ang iba eh nagpuyat at nag-countdown pa siguro til Christmas, ayun ako tulog habang bumabiyahe. Iba na talaga, hindi na talaga katulad noon. Siguro dahil hindi na ako bata na nag-aabang ng regalo galing sa mga nakatatanda at hindi pa naman ako ganun katanda para mag-expect ng regalo na galing naman sa mga anak or whoever na mas nakababata. Nasa gitna ako, yung tipong ako yung taong pipiliing magbigay at maghihintay kung may matatanggap. Sa edad na ganito, ikaw daw yung dapat na nagbibigay sa mga pamangkin, sa magulang, sa mga inaanak, sa mga kaibigan dahil ito yung mga panahon na MAY KAYAYANAN KA para magbigay, dahil wala pang pamilya at wala pang masyadong gastos. Sa madaling salita, MADAMING PAMBILI hahaha. PERO, ito din yung mga panahon na hindi mo alam kung may magbibigay ba sa'yo bilang alam naman ng iba na kaya mo naman na magprovide para sa sarili mo eh, sa iba nalang nila ilalaan kesa sa'yo kasi KAYA MO naman na hahaha. Ang labo pero siyempre, sa usapang matalik na kaibigan at mga kasintahan ganyan, iba naman yan. Hindi pa naman ako siguro ganon kadamot na wala ka talagang reregaluhan. :))) May naitatago parin naman akong kabaitan sa katawan, hindi lang halata. Ako naman sa greetings lang masaya na ko.

At tsaka ang tagal ko ngang hinintay ang Pasko no, kasi dahil sa spirit na meron pag-Pasko, lahat nga ng tao mabait at giving, kasi dahil sa kantang Give Love on Christmas Day, pero sana hindi tuwing Pasko lang. Pero siyempre aminin natin iba parin ang Pasko, kasi parang may switch na sabay-sabay mag-sa-smile at magcecelebrate ang mundo, mag-kakaiba pa yan ng timezone eh ito yung panahon na lahat ng tao eh may rason para magcelebrate, hindi para sa sarili pero para sa iba. Maliban nalang kung birthday mo din ng Pasko haha. Well kung birthday mo eh, swerte mo, ang Christmas at Birthday gift isa nalang hahahaha.

Natutuwa ako dahil maraming blessings ngayong taon. Tao, trabaho, medyo makulay-kulay na buhay, maraming lugar na nakita at napuntahan, wisdom, solace at kung anu-ano pa. May mga nawala pero napalitan din naman ng iba. Marami akong nahanap sa sarili ko at marami din akong iniwan na kailangan na talagang kalimutan. Mabilis man ang takbo ng araw na madalas eh hindi ko na nararamdaman, malaking pasasalamat pa rin na sa araw-araw na ginawa ng Diyos malusog pa rin ako and hind lang yun, mataba rin :))) Muntikan pa kong abutan ng Pasko sa trabaho pero ayos lang, blessing naman.

Thank you Lord!!!

So, ano bang magandang gawin ngayon? Ang lamig dito, baka magjogging kami mamaya, bumati ng Merry Christmas sa mga taong makakasalubong, 50's Diner, Pizza Volante. Mas malamig na pasko talaga dito sa Baguio haha. Isasantabi ko muna ang hindi pagkain ng baboy at beef dahil Pasko naman. Smile :) Be kind.  Ano ba?! PASKO NGAYON!!!!!! C'mon! Let's Celebrate!

Happy Day Everyone. Maligayang Pasko!

MY LOVE FOR COKE

When smooth hands become rough, black shiny hair to grey, red cheeks to wrinkled chin and crow's feet begin to grow on the corner of the eyes. When photographs are the only proof of young days. When videos are all I have left to remind of places and adventures. When everything becomes blurry. When comprehension becomes weak and body loses coordination. When I begin to count the days through sunshine and recall memories through the stars. Start smiling at the moon and hardly sleep under the same dark blue sky. When Old is already a nickname and Aged my last name. I hope I'd still be able to do one of my favorite things in the world.

I will continue to hope that someday I'd find this kind of connection. Something that is more, than looking. More, than feeling. Something that overshadows any artistic creation. Genuine but realistic enough to hold on to or to have a reason to smile, to live and breathe, to fly in the world of dreams, to let tears fall from joy, to even let fart explode after a crazy laughter. They say, little things and little moments are the hardest to find, but really? aren't they? I don't know, simply because we don't find them, they just happen. We're just too obsessed looking at the larger picture we forget about those little things that actually make big things, big.

O'Hara calls for the appreciation of life's simplicities in this poem, giving love depth and layers of details and worth. When luxury, beauty, art and places lack sentimentality, that four letter word can outshine the most dazzling of spectacles, even when cloaked in the most mundane setting.

Definitely, this is not some sort of epiphany. Not some hopeless romantic notion. I just love drinking coke... zero haha. Besides the love I have for Coke, I just want to give high commendations to Frank O'Hara exemplifying the inexplicability of love through the untraditional structure of his poetry. I'm not really a fan but I love the way how he prods his readers not to become mired in unnecessary shows of love on this poem but rather opt to love and love simply.

Oh how I wish I'm in love. I missed the feeling though. I bet it's nicer to read this when you already have that 'You'. Moreover, knowing that certain person you love having that coke with eh? As for me, I still haven't met that one person I would grow ugly-old with or maybe I already did - that I'm just not so sure - but err seriously, I really do not know. Maybe because I stopped looking or searching. Cynic, I have become and hoping that Cynic, I will forever 'not' be. Yet, I still believe that there's a right person for each and every single one. I'm glad we're adequate to believe that way, at least we all still have that common belief, mine's just way too cynical to actually believe that I believe in the saying haha. Joke. Yes, I beliiiieeeeevve! I hope this one sounded believable nyahaha.

22 more years from now my hands will turn rough, my hair will grow natural grey, my chins wrinkled, my eyes with crow's feet. I would try to look in blur at my photographs and wouldn't even be able to recognize faces in the videos. Old age would make me forget things as often as not. And clearly, Coke will become a major threat to my health when I reach my 50's or so.  Henceforth, I will try to reduce my intake now, so that someday, somehow even with an unsteady hand and weak grip on the bottle, I would still be able to enjoy "having a coke-zero" with (whoever) YOU (are) :)))